Reclaimen: de weg terug naar jouw Oer
Reclaimen: de weg terug naar jouw Oer
Ze kwamen vorige week. De vrouwen van de cirkel. Ze gingen diep. En ja, dat was soms ongemakkelijk, rauw en confronterend. Maar dit is de weg, en ze weten het. En jij weet het ook. Lees verder op mijn blog...
De dappere vrouwen van mijn vrouwencirkels…
“Ik heb niet gezegd dat het altijd leuk zou zijn,” hoorde ik mezelf zeggen ergens die avond. Want reclaimen gaat nou eenmaal niet altijd zonder slag of stoot. Om jouw Oer weer te vinden, onder al die lagen…
Reclaimen. Dat is wat we doen in vrouwencirkels. De vraag is daarom steeds: ben je bereid? Kun je vertrouwen? Op jouw eigen buik. Waar zij woont, zij die weet. Jouw wilde wijze vrouw.
En natuurlijk gaat dat niet zomaar. Het is een lange weg terug. Een pad bezaaid met oude overtuigingen, met patronen die je klein houden. Maar alleen al door toe te geven aan het verlangen en plaats te nemen in de cirkel, zet je de eerste en misschien wel belangrijkste stap. De cirkel rondkijken en voelen: ‘ik ben niet alleen’.
Want dat is hoe het systeem werkt.
Of liever: wat al die duizenden jaren heeft gewerkt. ‘Verdeel en heers’ is eeuwenlang de tactiek geweest om vrouwen uit hun kracht te halen. Door ons wijs te maken dat we het alleen moesten doen. Door ons te laten geloven dat zelfstandigheid hetzelfde betekende als geïsoleerd zijn. En wanneer dat niet lukt—wanneer we dreigen te bezwijken onder de last—dan krijgen we direct of indirect de boodschap dat we gefaald hebben. Dat we niet sterk genoeg zijn. Dat we eenvoudigweg niet genoeg zijn. Maar dat is een leugen. Een leugen die een oneindige reeks van generaties in stand is gehouden om vrouwen klein te houden. Om ons te laten twijfelen aan onze eigen wijsheid en onze natuurlijke kracht.
Als je het eenmaal ziet, kan je het niet meer niet zien. En dan wordt dit besef een verplichtende ervaring. Om andere keuzes te maken. Om elkaar te hand te reiken en te zeggen: no more. Take my hand sister, we doen het SAMEN.
Vrouwencirkels ZIJN the women’s way.
Hier kun je leunen, huilen, doorvoelen. Hier mag je moe zijn. Mag je vallen om te voelen hoe je wordt opgevangen in de zachte bedding van al die vrouwen. Hier mag je voelen hoe iemand zonder woorden je voeten pakt om ze te warmen. Je her-inneren dat je gedragen wordt. Dat je het weliswaar zelf te doen hebt, maar niet alleen. Nooit meer allen.
Ze kwamen vorige week. Ze gingen diep. En ja, dat was soms ongemakkelijk, rauw en confronterend. Maar dit is de weg, en ze weten het. En jij weet het ook.
Diepe, diepe buiging voor deze dappere sisters.
En voor jou, als je dit leest en voelt: het is tijd.
Jij bent zo welkom. Kijk hier welke cirkel er binnenkort start. Of mail me.
